Byli to, między innymi, naukowcy z: Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie, Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Instytutu Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej, Akademii Rolniczej w Krakowie oraz pracownicy Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Przemyślu, oraz Państwowego Przedsiębiorstwa Geodezji i Kartografii w Warszawie a także pracownicy BdPN. W 1997 roku “Plan Ochrony Bieszczadzkiego Parku Narodowego i otuliny”, zatwierdzony został przez Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa i stał się podstawowym dokumentem wyznaczającym zadania dla dyrekcji Parku na okres najbliższych dwudziestu lat.
Opracowując Plan Ochrony zebrano i uporządkowano wyniki wcześniejszych badań naukowych oraz plany i koncepcje dotyczące zagospodarowania obszaru parku i jego otuliny.
Wcześniejsze opracowania przyrodnicze nie posiadały dokumentacji kartograficznej pozwalającej na wykonanie niezbędnych dla Planu Ochrony waloryzacji abiotycznych i biotycznych komponentów środowiska przyrodniczego. Dlatego też, po raz pierwszy dla tego obszaru, zostały wykonane szczegółowe opracowania kartograficzno-inwentaryzacyjne. Posłużyły one do opracowania waloryzacji przyrody oraz prognoz, wskazujących tendencje i kierunki przemian zachodzących w przyrodzie Parku i otuliny. Na tej podstawie powstały zalecenia ochrony zasobów i procesów przyrodniczych, krajobrazu i dziedzictwa kulturowego oraz koncepcja zagospodarowania przestrzennego i plan udostępniania parku i otuliny do zwiedzania i edukacji ekologicznej.
Operaty wchodzące w skład Planu Ochrony zawierające nowe, oryginalne dane o przyrodzie, uzyskały bardzo dobre recenzje niezależnych ekspertów. Większość tych opracowań posiada wysokie walory naukowe.
Opracowany Plan Ochrony stworzył podstawy do fachowego zarządzania ochroną i wyznacza nowe zadania dla dyrekcji, pracowników i Rady Naukowej BdPN.
Prace nad Planem Ochrony w poważnym zakresie przyczyniły się do dokładniejszego naukowego poznania Parku i jego otuliny. Dla opublikowania oryginalnych danych naukowych zawartych w Planie, utworzono nową serię wydawniczą pt. „Monografie Bieszczadzkie”. W latach od 1998 do 2000 opublikowano 13 tomów „Monografii Bieszczadzkich”, popularyzujących wiedzę o Bieszczadzkim Parku Narodowym uaktualnioną w trakcie wykonywania Planu Ochrony.
Nowelizacja ustawy o ochronie przyrody z 2000 r. zawiesiła zatwierdzone na 20 lat plany ochrony w polskich parkach narodowych. Obecnie przygotowywany jest nowy plan ochrony, bazujący na poprzednich opracowaniach.
W roku 2004 został zakończony projekt tworzenia w BdPN systemu informacji przestrzennej (GIS) do zarządzania ochroną bioróżnorodności.
Bieszczadzki
