Zgodnie z polskim ustawodawstwem, najwyższą formą ochrony przyrody jest park narodowy. Chroni on zasoby i procesy przyrodnicze dużych obszarów o wybitnych walorach, gdzie przyroda jest stosunkowo najlepiej zachowana
Powołany przez UNESCO w 1992 roku Międzynarodowy Rezerwat Biosfery „Karpaty Wschodnie” (MRB “KW”) objął obszary przygraniczne Polski i Słowacji. W Polsce w jego skład weszły: Bieszczadzki Park Narodowy - o pow. 27 065.12 ha, Park Krajobrazowy Doliny Sanu - o pow. ok. 36 000 ha i Park Krajobrazowy Ciśniańsko-Wetliński - o pow. ok. 46 000 ha, a po stronie słowackiej status rezerwatu biosfery uzyskał Chroniony Krajobrazowy Obszar “Wschodnie Karpaty” o pow. ok. 40 000 ha.
Ustawa o Ochronie Przyrody z 1991 roku zaleciła opracowanie dla polskich parków narodowych planów ochrony. Bieszczadzki Park Narodowy rozpoczął prace nad planem w 1992 roku. Liczne grono specjalistów z wielu instytucji naukowych pracowało intensywnie przez cztery lata.
Bieszczady to drugi, po Tatrach, najliczniej odwiedzany przez turystów obszar polskich gór. Oddziaływanie masowej turystyki na przyrodę jest szczególnie niebezpieczne tam gdzie koncentracje zwiedzających pokrywają się z centrami występowania wybitnych walorów przyrodniczych.
W dniu 17 września 2002 r. Bieszczadzki Park Narodowy jako jedyny obszarchroniony w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej otrzymał Certyfikatsieci PAN-Parks. Certyfikat sieci PAN-Parks Dyrektorowi BdPN WojomirowiWojciechowskiemu wręczył osobiście król Szwecji Karol Gustaw.
Bieszczadzki Park Narodowy
Ochrona przyrody 
