Drodzy Turyści !

Warunki na szlakach turystycznych są bardzo trudne. Większość odcinków jest nieprzetarta, na odkrytych fragmentach szlaki są zawiane, z niewidocznym ich przebiegiem. Grubość pokrywy śnieżnej jest zróżnicowana, wzrasta wraz z wysokością i waha się od 40 cm w niższych położeniach do ok. 100-120 cm w partiach połonin. Na drzewach występuje okiść grożąca obłamaniem gałęzi, prosimy o zwracanie uwagi na wygląd otoczenia i omijanie miejsc niebezpiecznych. Zalecamy zabranie ze sobą raczków, kijów trekkingowych, miejscami niezbędne są rakiety śnieżne.
Parkingi BdPN, które są odśnieżane i dostępne do parkowania samochodów: Wołosate wraz z dostępem do toalet, Ustrzyki Górne (przy wejściu w kierunku Połoniny Caryńskiej), Przełęcz Wyżniańska, Brzegi Górne.

Przed wyjściem w góry nie zapomnijcie o zabraniu naładowanego telefonu, energetycznego posiłku oraz termosu z gorącą herbatą. Bądźcie ostrożni i zaplanujcie wyprawę tak, żebyście mogli wrócić o własnych siłach, bez pomocy ratowników GOPR.

Przed wyruszeniem w góry należy sprawdzić aktualną prognozę na stronie GOPR Grupa Bieszczadzka , oraz zapoznać się ze wskazówkami i mapą dotyczącymi zwiedzania BdPN w okresie zimowym.

Na torfowisku w Tarnawie Wyżnej zostały wykonane w listopadzie br. nowe elementy infrastruktury edukacyjnej, ze zdjęciami, rycinami i opisami występujących tu gatunków roślin. Korzystając z nich nie będzie już problemu z rozpoznaniem takich roślin, jak: bagno zwyczajne, bażyna czarna, modrzewnica pospolita czy żurawina błotna. W sumie, na dwóch kładkach w strefie udostępnionej do zwiedzania, rozmieszczono 13 stanowisk edukacyjnych.

Dzięki zawartym opisom dowiemy się więcej o tych unikalnych zbiorowiskach roślinnych, o najdłuższej historii liczonej w tysiącach lat. Najstarszym znanym torfowiskiem w regionie jest właśnie to w Tarnawie Wyżnej, którego wiek (według datowań radiowęglowych) szacuje się na około 13,5 tys. lat. Składa się z dwóch odrębnych płatów i charakteryzuje się mozaiką mszarów, zbiorowisk krzewinkowych, turzycowisk, zarośli i borów, a na okrajkach również szuwarów i ziołorośli. Są to siedliska wybitnie zależne od klimatu, bo ich zasilanie w wodę opiera się niemal wyłącznie na opadach atmosferycznych. Ze względu na swą unikatowość ekosystemy torfowiskowe stanowią wyjątkowo cenny element nie tylko przyrody, ale również krajobrazu bieszczadzkiej „krainy dolin”.

Stanowiska edukacyjne zostały wykonane z projektu pn.: „Energia słoneczna dla Człowieka i dla Przyrody w ramach edukacji ekologicznej Bieszczadzkiego Parku Narodowego” w ramach Programu Regionalnego Wsparcia Edukacji Ekologicznej część 2) Fundusz Ekologii finansowanego ze środków NFOŚiGW i WFOŚiGW w Rzeszowie.