|
07.07.2005. |
Turyści odwiedzający Bieszczadzki Park Narodowy zobowiązani są do poruszania się wyłącznie po wyznaczonych do tego celu trasach, tj. drogach publicznych, znakowanych szlakach pieszych (o łącznej długości 132 km) oraz specjalnych ścieżkach przyrodniczych i przyrodniczo-historycznych. Do poruszania się pieszego służą także wszystkie udostępnione dla ruchu kołowego drogi publiczne przebiegające przez teren Parku.
Zatem wszystkie inne obszary Parku położone poza znakowanymi szlakami i ścieżkami są zamknięte dla ruchu pieszego, rowerowego i kołowego. Dotyczy to także utwardzonych dróg wewnętrznych Parku, np. tzw. "stokówek".
Natomiast w wypadku koni przejazdy odbywają się po specjalnie do tego celu wyznaczonych trasach górskiej turystyki konnej, wokół Parku.
Poza wyznaczonymi trasami mogą się poruszać pracownicy Straży Parku, Służba Parku, Straż Graniczna oraz ratownicy GOPR podczas akcji ratowniczych i szkoleń, a także osoby prowadzące badania naukowe (za zgodą Dyrekcji Parku).
Turystów obowiązuje także przestrzeganie zasad określonych w Regulaminie Parku oraz wykupienie biletów wstępu zgodnie z obowiązującymi na dany rok Opłatami ustalanymi przez Dyrektora. Opłaty wnosimy raz dziennie przy wejściu lub zejściu ze szlaków w punktach kasowo-kontrolnych Parku. Tam też możemy się zaopatrzyć w stosowne mapy, pamiątki, przewodniki, inne wydawnictwa popularno-naukowe Parku oraz zasięgnąć potrzebnych nam informacji. Każdy z tych punktów wyposażony jest również w apteczkę pierwszej pomocy.
Wprawdzie po szlakach znakowanych na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego można się poruszać bez ograniczeń przez cały rok to jednak najlepsze warunki na piesze wędrówki panują od wiosny do późnej jesieni. Wtedy też odwiedza Bieszczady najwięcej turystów.
 Gniazdo Tarnicy fot. Grzegorz Sitko
Bieszczady nie są wysokimi górami (najwyższy szczyt - Tarnica 1346 m n.p.m.). Nie musimy pokonywać nadzwyczaj głębokich jarów, wąwozów i wspinać się po stromych ścianach skalnych. Do wędrowania wszystkimi znakowanymi szlakami pieszymi na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego wystarczą nam zatem dobre i wygodne buty trekingowe, nieprzemakalna odzież, polar, czapka, itp. Warunki pogodowe w każdych górach, nawet tak niskich ja Bieszczady w każdej chwili mogą się zmienić, stąd pamiętajmy o zabraniu ze sobą kurtki przeciwdeszczowej i swetra. Nawet jeżeli w dolinach, skąd najczęściej wychodzimy, świeci słońce i jest ciepło, to 600-800 metrów wyżej na połoninach może wiać silny i chłodny wiatr. Pamiętajmy o tym.
Przewodnik lub opiekun grupy obowiązkowo zabiera ze sobą apteczkę pierwszej pomocy. Na wszelki wypadek warto zabrać telefon komórkowy. Wprawdzie łączność komórkowa w Wysokich Bieszczadach nie jest jeszcze najlepsza, ale zasięg większości naszych sieci GSM sukcesywnie ulega poprawie.
Przed wyruszeniem w góry do plecaka należy także włożyć potrzebny na cały dzień wędrówki zapas wody do picia i jedzenia. Oprócz Połoniny Wetlńskiej, na żadnym innym z bieszczadzkich szczytów nie natrafimy na schronisko, stąd polegać musimy tylko na tym co zabierzemy ze sobą. Idąc przez połoniny nie zawsze natrafimy na źródło bądź potok, a schodzenie w dół do najbliższego potoku może nam zająć sporo czasu.
Opracowanie tekstu: Grzegorz Sitko
|
Bieszczadzki
