|
Strona 2 z 2
Waloryzacji bieszczadzkich bezkręgowców i analizy ich zagrożeń dokonali Pawłowski i Sterzyńska (1993, 1995), wyróżniając następujące kategorie walorów faunistycznych:
1. taksony endemiczne:
a) wschodnokarpackie, jak np. dżdżownica Allolobophora carpatica, kosarz Siro carpaticus, zaleszczotek Neobisium brevidigittatum, szarańczaki Isophya stysi i Miramella ebneri carpatica, biegacze Deltomerus carpaticus i Nebria fuscipes, sprężyk Athous mollis, parecznik Lithobius silvivagus, dwuparce Beskidia jankowskii i Karpathophyllon polinskii, chruściki Annitella chomiacensis i Potamophylax polonicus i in.,
b) południowo-wschodniokarpackie jak np.: ślimak Trichia bielzii, zaleszczotki Roncus transsilvanicus i Neobisum polnicum, kusaki Othius transsilvanicus i Ocypus biharicus, stonki Asiorestia transsilvanica i Sclerophaedon carpathicus;
2. inne elementy zoogeograficzne górskie pochodzenia południowego (najczęściej bałkańsko-karpackie i południowopannońskie) jak np. krocionóg Unciger transsilvanicus, dżdżownice Octolasion transpadanum i Lumbricus polyphemus, widelnica Perla pallida dacica, chrząszcze Pterostichus jurine, Othius crassus, Plinthus parreysi, mszyca Boerneria depressa i in.;
3. różne elementy zoogeograficzne, które w Bieszczadach osiągają wschodnią, zachodnią lub północną granicę zasięgu, np.: koliszki Heterotrioza chenopodii i Craspedolepta bulgarica, dżdżownica Bimastes parvus, mrówka Sifolinia karavaievi, chrząszcz Trechus amplicollis, muchówka Mycetophila unguiculata itp.
4. Elementy dysjunktywne, najczęściej borealno-górskie, które w Bieszczadach posiadają jedyne stanowiska w Polsce. Np.: chruścik Chaetopteryx sahlbergi, mszyca Pterocomma ringdahli, muchówka Pseudorymosia optiva.
5. Gatunki unikatowe, których jedyne stanowiska w Polsce stwierdzono w rejonie Bieszczadów. Liczba tych gatunków jest stosunkowo duża,a ich przynależność zoogeograficzna jest jeszcze nierozpoznana.
6. Taksony opisane z Bieszczadów, których „locus typicus” weszło do literatury światowej i będzie mieć kluczowe znaczenie dla porównawczych badań systematycznych. Są to np.: kosarze Nemastoma polnicum, Siro carpaticus, szarańczak Isophya posthumoides, jętka Rhithrogena wolosatkae, galasówka Aulacidea trapogonis celata, chrząszcze Pseudanophthalmus pilosellus poloninensis, Xantholinus azuganus trellai, pająk Lepthyphantes milleri i in.
W Planie Ochrony BdPN i otuliny Pawłowski zamieścił systematyczny wykaz gatunków zaliczonych do powyżej wymienionych kategorii walorów. W wykazie tym umieszczonych zostało:
- 112 gatunków chronionych na terenie naszego kraju tylko w granicach polskiej części Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery “Karpaty Wschodnie”, - 115 gatunków nowych dla Polski, znanych
- 48 endemitów wschodniokarpackich,
- 14 endemitów wschodnio-południowokarpackich,
- 3 subendemity zachodniokarpackie,
- 21 gatunków nowych dla nauki,
- 19 gatunków nowych dla nauki z loci typici na omawianym terenie,
- 2 gatunki znane tylko z bieszczadzkiego locus typicus.
Wśród zwierząt bezkręgowych podawanych z BdPN, ponad 30 gatunków zanajduje się na liście gatunków prawnie chronionych. Przedstawicielami tej grupy między innymi są: nadobnica alpejska Rosalia alpina, biegacz zielonozłoty Carabus auronitens, biegacz fioletowy Carabus violaceus, biegacz skórzasty Carabus coriaceus. Na uwagę zasługują też rzadkie gatunki motyli: niepylak mnemozyma Parassius mnemosyne, mieniak tęczowiec Apatura iris, pokłonnik osinowiec Limenitis populi i niedźwiedziówka kaja Arctia caja.
«« start « poprz. 1 2 nast. » koniec »»
|
Bieszczadzki
