Dzięki środkom NFOŚ i GW oraz za sprawą zarządzenia Dyrektora Parku z dnia 12 marca 1993 roku, na bazie dawnego gospodarstwa rolnego w Wołosatem została utworzona Zachowawcza Hodowla Konia Huculskiego. Materiał zarodowy (klacze) zakupiony został ze stadniny państwowej w Gładyszowie oraz z hodowli prywatnych . Tym samym Bieszczadzki Park Narodowy włączył się w program hodowli i ochrony tej rasy koni, stając się jednym z ważniejszych obiektów hodowli zachowawczej w kraju.

Bieszczadzkiemu projektowi utrzymywania koni huculskich na terenie Parku przyświecają trzy zasadnicze cele:

• zachowanie ginącej rasy ukształtowanej w obszarze wschodnio-karpackim jako wartości naukowej i genetycznej;
• zachowanie „swoistej górskiej rasy koni” jako cząstki narodowego dziedzictwa nie tylko przyrodniczego, ale i kulturalnego;
• utrzymanie w polskich Karpatach Wschodnich zwierzęcia użytecznego zarówno ze względów ekologicznych (wypasy), jak i gospodarczych (siła pociągowa), turystyczno-rekreacyjnych i rehabilitacyjnych (hipoterapia).

Celem hodowli jest utrzymanie populacji koni tej rasy, poprzez właściwy dobór osobników do rozrodu i selekcję. W parkowej stadninie do rozrodu przeznacza się klacze-reprezentantki rodzin: Agatki, Bajkałki, Wołgi i Wyderki; spośród czternastu linii żeńskich występujących w polskiej hodowli.

Do klaczy dobierane są odpowiednie ogiery, dzierżawione z hodowli państwowej lub hodowli prywatnych. Dotychczas korzystano z reproduktorów - przedstawicieli sześciu rodów: Gorala, Gurgula, Hrobego, Ousora, Pietrosu oraz Prislopa, z siedmiu linii męskich, które występują w polskiej hodowli.

Z naszej hodowli pochodzą licencjonowane ogiery używane w innych ośrodkach.

Zasadniczym celem programu hodowlanego jest utrzymanie wysokiej zmienności genetycznej, stabilizowanie wzorca rasowego, zachowanie cech morfologicznych i psychicznych, doskonalenie cech związanych z użytkowaniem. Selekcja przeprowadzana jest w kilku etapach: począwszy od analizy rodowodowej, oceny cech budowy i rozwoju fizycznego, po ocenę wartości użytkowej poprzez próby dzielności. Konsekwentnie prowadzona praca hodowlana ma na celu doskonalenie stada klaczy-matek oraz wyhodowanie ogierów czołowych. Od kilku lat źrebność klaczy w stadninie utrzymuje się na poziomie blisko100%.