Zasoby faunistyczne BdPN i otuliny, będące pochodną usytuowania geograficznego oraz zróżnicowania i stopnia naturalności biocenoz, posiadają szczególnie wysokie walory. Najważniejsze badania dotyczące kręgowców tego obszaru, prowadzili: Grodziński (1957), Głowaciński (1969, 1993, 1994), Głowaciński i Witkowski (1969), Pisarski (1971), Buchalczyk, Markowski (1979), Jakubiec (1990, 1993a, 1993b), Kukuła (1993, 1995, 2000a, b), Derwich (2000), Głowaciński i in. (2000), Górecki i in. (2000), Gula, Frąckowiak (2000), Perzanowski (2000a, b, 2001), Perzanowski, Kanzaki (2000), Perzanowski, Krzakiewicz (2000), Perzanowski, Paszkiewicz (2000), Postawa, Wołoszyn (2000), Śmietana (2000), Śmietana i in. (2000, 2002), Gula, Perzanowski (2002), Perzanowski, Olech (2003). Znajomość kręgowców w Bieszczadach jest obecnie dość dobra.
|